مد و فشن
مدو فشن، دومین صنعت آلایندهٔ محیط زیست است. برای کنشگران محیط زیست، میزان بالای کربن تولیدشده در این صنعت به نسبت مصرف دیگر مواد شیمیایی، کمترین اهمیت را دارد. این کنشگران بیشتر نگران استفاده زیاد از مواد نگهدارنده، رنگهای شیمیایی، آفتکشهای مزرعههای پنبه و مواد زائدی هستند که تولید لباس ایجاد میکند.
پنبه از رایجترین الیاف طبیعی است و نزدیک به ۴۰ درصد پوشاک مصرفی انسان را تأمین میکند. اما تولید آن نیازمند مصرف بسیار زیاد آب است و نمونه آن استفاده ازبکستان (ششمین تولیدکننده پنبه جهان) است که در دههٔ ۱۹۵۰ با تغییرمسیر دو رودخانهٔ بزرگ آمودریا، از جنوب و سیردریا از شمال دریاچه آرال به سوی مزارع پنبه، باعث خشکی دریاچه شد.
همچنین پنبه از وابستهترین گیاهان به مواد شیمیایی افزودنی و آفتکشها است. تقریباً ۳ درصد از مزارع کرهٔ زمین به کشت پنبه اختصاص داده شدهاند که به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا از پرمصرفترین مواد شیمیایی و حشرهکشهای زراعتی در جهان است.
افزایش لباسهای دورریختنی در گورستانهای زباله و آلودگیهای ناشی از مواد شوینده، به آلایندگی این صنعت میافزاید.
برای حل این مشکلات، شاخهای به نام مد سازگار با محیط زیست پدید آمدهاست.