آموزش آشپزی
آموزش آشپزی در تاریخ افسانهای ایران آمدهاست که پختن غذا و خوردنی از دوران پادشاهی ضحاک آغاز شد. پیش از آن دیوها به این هنر آشنایی داشتند و انواع آشها و باهای خوش و خوردنیهای لذیذ را میپختند. از میان نوشتههایی که از زبان پهلوی در دست است در رساله دلکش خسرو کواتان و ریتک (خسرو و ریدگ) نکاتی دربارهٔ خورشها و خوردنیها و شیوهٔ بکار بردن و چگونگی آنها در دوره ساسانی به دست میآید که در تنظیم تاریخ آشپزی در ایران مآخذ معتبر است. نام بسیاری از طعامهای ایرانی و اصطلاحات طباخی که معربشدهاست در کتابهای زبان عربی دیده میشود. در زبان عربی کتابهای چندی در زمینهٔ آشپزی وجود دارد که با پختوپز ایرانیان بی ارتباط نیست چه از حیث اصطلاح و واژه میان این دو دسته شباهتهایی دیده میشود. این امر احتمالاً به این سبب بودهاست که در دستگاههای دیوانی و اداری خلفای عباسی تعداد زیادی از ایرانیان دخیل بودند و طبعاً آداب و عادات آنان در زندگی اعراب نفوذ کرده، از جمله روش آشپزی ایران در زمان عباسیان مورد توجه قرار گرفتهاست. در زبان فارسی ۴ کتاب مستقل در آشپزی شناخته شدهاست