عکس آدم برفی شیک و فانتری 1401

در عکس آدم برفی شیک و فانتری 1401 شما همراهان عزیز سایت عکس نوشته می توانید با سری جدید از عکس پروفایل های زمستانی آدم برفی طرح جدید را مشاهده کنید.

آدم برفی هستم و درخت خشکم و افسوس ، برگ و بار من است
کلاغهای دغل روی شاخسار من است

همیشه صحبتِ ” از ما به ما ” حقیقت نیست
چه کرده ام که تبر سخت بی قرار من است؟!

اگر چه تشنه ام اما ادامه خواهم داد
که در حوالی آن چشمه جویبار من است

به ریشه های نحیفم سپرده ام ، با عشق …
جوانه میزند هر کُنده ، این شعار من است

بگو به فصل زمستان که کور خوانده ، بگو …
که پشت باورِ این قصه نوبهار من است

هنوز زنده ام و زندگی بهانه ی من
اگر چه سینه ی هر ابر داغدار من است

دل من شرجی و در سینه فضا بارانی ست
ابر هم بازبه هنگام دعا بارانی ست

بر عطشهای خیالم که کویری خشک است
چشم ابری تو از بهر شفا بارانیست

هر ترنم که ز ساز هنرت می شنوم
زخمه هایش چو نوازش و صدا از بارانیست

آینه نقش ضمیر و دل پاکت را دید
به زلالی تو بی رنگ و ریا بارانیست

حسّ تو در قلمم کرده حلول و حالا
واژه و قافیه ، مضمون و هجا بارانیست

نرو در خانه ی پاییز تهش ویرانی است

گذری کن به بهاران که گل و مهمانی است

در میخانه که باز است چرا منتظری؟

به صفای قدمت نوبت صد قربانی است

شور لیلی غم مجنون به سر وجان وتنت

دست وپایی بزن ای دوست هوا توفانی است

دیو بیرون برود نوبت فتح وظفر است

گریه کن گریه دوای دل هر آبانی است

اگر از خانه ی اندوه سلامت نروی

به جهان هرشب وهر روز دلت بارانی است

کمی آرام جاری شو ، برایت شانه آوردم
تو عقل آوردی اما ،من دل دیوانه آوردم

برایم گفته ای از حجم سنگین شب تار ت
رها کن خستگی ها را، ببین پیمانه آوردم

اسیر دشت و صحرای جنون هستی و میدانم
از این ویرانه ها بگذر ، که من کاشانه آوردم

سخنها گفته والی از عدالتها و هر جرمی
من از مضراب چکشهای سر ،سندانه آوردم

دیانت تا نماد رنگبازی هاست از مستی
برایت چند خط و مصرع ِ رندانه آوررم

هم از تدبیرتان نومید و هم از قفلتان دیدی
پس از یک عمر هوشیاری سری مستانه اوردم

اگر چه دین شده مانع و گفته عقل نافرمان
ولی تا حرف عشق آمد شراب کهنه از خمخانه آوردم

دلم به وسعت دریاست… عشق یار من است
که رود شعر به آواز رهسپار من است

شبیه سروم و آزاد در اقامه ی مهر
بلند ، قامتِ ابیاتِ استوار من است

به عطر ناب حضوری هماره سبزم چون
همیشه در گذر از معبر و گذار من است

رسید فصل شکفتن دوباره در تقویم
نوید رویش او قاصد بهار من است

تمام خاطره ها چون زلالِ آینه اند
که نور طالع او تا ابد نثار من است

امتیاز بدهید