زندگی و حواشی پانتهآ بهرام؛ نگاهی به عکسها و غیبت در دلدادگان
پانتهآ بهرام، بازیگر مطرح و گزیدهکار سینما، تلویزیون و تئاتر ایران، یکی از چهرههایی است که همواره تلاش کرده زندگی حرفهای پرباری داشته باشد و در عین حال، حریم شخصی خود را از حواشی دور نگه دارد. او که فعالیت هنری خود را از جوانی و با تحصیلات آکادمیک آغاز کرد، با نقشآفرینیهای ماندگار، بهویژه در سریال «مسافر»، به شهرت رسید.
بیوگرافی و شروع فعالیت حرفهای
پانتهآ بهرام در ۱۳ اسفند ۱۳۴۸ در تهران متولد شد. او عشق به بازیگری را به صورت جدی دنبال کرد و ابتدا وارد مدرسه هنر و ادبیات صدا و سیما شد و در رشته بازیگری به تحصیل پرداخت. خانم بهرام سپس برای تکمیل دانش آکادمیک خود، تحصیلاتش را در رشته ادبیات نمایشی ادامه داد.
او خیلی زود و در ۱۸ سالگی، با بازی در سری سوم سریال «آئینه» (۱۳۶۶) وارد قاب تلویزیون شد. اولین تجربه جدی او بر روی صحنه تئاتر نیز در سال ۱۳۶۷ با نمایش «قصه شبنم» رقم خورد. ورود او به دنیای سینما چند سال بعد و در سال ۱۳۷۵ با فیلم «زشت و زیبا» به کارگردانی احمدرضا معتمدی اتفاق افتاد.
اوج شهرت و کارنامه هنری
اگرچه پانتهآ بهرام در آثاری چون «وکیل» و «پلیس جوان» حضور داشت، اما نقطهی عطف شهرت او در تلویزیون، سریال بهیادماندنی «مسافر» (۱۳۷۹) بود. این مجموعه پربیننده، نام او را بر سر زبانها انداخت. سالها بعد، او با حضور در سریال نمایش خانگی «عاشقانه» (۱۳۹۶) به کارگردانی منوچهر هادی، محبوبیت خود را در میان نسل جدید نیز تثبیت کرد.
زندگی شخصی؛ دور از حاشیه
پانتهآ بهرام یکی از بیحاشیهترین بازیگران ایرانی محسوب میشود و به شدت مراقب حریم شخصی خود است. او هیچگاه اطلاعاتی رسمی درباره زندگی خصوصیاش منتشر نکرده و به نظر میرسد که مجرد است.
چندی پیش، انتشار عکسی از او در کنار یک دختربچه، شایعاتی مبنی بر ازدواج و داشتن فرزند را به راه انداخت؛ اما خانم بهرام به صراحت اعلام کرد که آن دختر، برادرزادهاش «گندم» است و این شایعات صحت ندارند.
علایق و دیدگاهها
از معدود اطلاعات شخصی که درباره او وجود دارد، طرفداری دوآتشه او از تیم فوتبال استقلال است. او همچنین زندهیاد انوشیروان ارجمند را مشوق اصلی خود در عرصه بازیگری میداند و همواره از او به عنوان یکی از بزرگانی که کارش را باور داشت، یاد میکند.
ماجرای جنجالی غیبت در قسمت آخر «دلدادگان»
یکی از پرحاشیهترین اتفاقات کارنامه پانتهآ بهرام، عدم حضور ناگهانی او در قسمت پایانی سریال پرمخاطب «دلدادگان» بود. در حالی که شایعات مختلفی، از جمله عدم دریافت دستمزد، مطرح بود، خانم بهرام در بیانیهای شفافسازی کرد.
او توضیح داد که قراردادش در بهمن ۹۶ به پایان رسیده و تا اردیبهشت ۹۷ تمدید شده بود، در حالی که هنوز بخش عمدهای از دستمزد خود را دریافت نکرده بود. طبق قرارداد جدید، حضور او در قسمت پایانی منوط به تسویه حساب کامل بود.
خانم بهرام افزود که یک سفر کاری از پیش برنامهریزیشده در خردادماه داشته و از تهیهکننده خواسته بود که تنها چند روز صبر کنند تا او از سفر بازگردد و بخش پایانی را ضبط کنند. اما به گفته او، تهیهکننده مخالفت کرده و گروه، فیلمبرداری را دو روز قبل از بازگشت او به پایان رسانده بودند. او تأکید کرد که با وجود تمام بدقولیهای مالی، حاضر به همکاری بوده اما تیم تولید منتظر او نماندهاند.
جوایز و افتخارات
پانتهآ بهرام در طول دوران فعالیت خود جوایز متعددی کسب کرده است. از جمله اولین افتخارات او، جایزه اول بازیگری برای نمایش «مرگ یزدگرد» در سال ۱۳۷۰ بود. از مهمترین جوایز سینمایی او نیز میتوان به دیپلم افتخار و تندیس بهترین بازیگر نقش اول زن از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر برای بازی درخشانش در فیلم «روز روشن» اشاره کرد.
کارنامه هنری پانتهآ بهرام
سینما
گذر موقت (۱۳۹۴)
کوچه بینام (۱۳۹۳)
طبقه حساس (۱۳۹۲)
تراژدی (۱۳۹۲)
بیگانه (۱۳۹۲)
بلوک ۹ خروجی ۲ (۱۳۹۲)
گس (۱۳۹۱)
روز روشن (۱۳۹۱)
میگرن (۱۳۹۰)
بی خود و بی جهت (۱۳۹۰)
من مادر هستم (۱۳۸۹)
اسب حیوان نجیبی است (۱۳۸۹)
خوابهای دنباله دار (۱۳۸۸)
طهران: روزهای آشنایی (۱۳۸۸)
هیچ (۱۳۸۸)
پستچی سه بار در نمیزند (۱۳۸۷)
اقلیما (۱۳۸۵)
بچههای ابدی (۱۳۸۵)
چهارشنبهسوری (۱۳۸۴)
سه راه حل برای یک مشکل (۱۳۸۳)
غوغا (۱۳۸۱)
بانوی من (۱۳۸۱)
توکیو بدون توقف (۱۳۸۱)
عینک دودی (۱۳۷۸)
زشت و زیبا (۱۳۷۵)
تلویزیون
آئینه (سری سوم – ۱۳۶۶)
چهره به چهره
بحران معنویت
ایستگاه
مسافر (۱۳۷۹)
سکوت
پلیس جوان
وکیل
زیر هشت (۱۳۸۹)
خانواده حمزهعلی خان
جستجوگران
تعبیر وارونه یک رؤیا (۱۳۹۴)
دلدادگان (۱۳۹۶)
تئاتر (منتخب)
آتقی و شهر خیال (۱۳۶۹)
مرگ یزدگرد (۱۳۷۰)
شب بخیر مادر (۷۵–۱۳۷۴)
زمستان ۶۶ (۱۳۷۶)
رقص کاغذ پاره (۱۳۷۷)
یک دقیقه تا سکوت (۱۳۷۹)
افسون معبد سوخته (۱۳۸۰ و ۱۳۹۵)
شب هزار و یکم (۱۳۸۳)
شکلک (۱۳۸۳)
نورا (۱۳۸۹)
یک دقیقه و سیزده ثانیه (۱۳۹۶)
شبکه خانگی
عاشقانه (۱۳۹۶)