عکس چشم دختر زیبا برای پروفایل
در عکس چشم دختر زیبا برای پروفایل شما کاربران عزیز سایت عکس نوشته می توانید سری جدید از چشم های دخترونه زیبا را مشاهده کنید و …
عکس چشم دختر زیبا برای پروفایل
گـــــاهی اوقات یــــاد بعضی ها
ناخودآگاه لبخنـــــدی روی لبانت مینشاند،
چقدر زیباست این لبخندهــــا
و چــــه دوست داشتنی اند این بعضی هــــا
اهل آه و ناله کردن نیستم،جان من است
اینکه هر دم میرسد بر لب نمیفهمی چرا ؟
.
ذوب دارم میشوم هر روز میبینی مگر ؟
آب دارم میشوم هر شب نمیفهمی چرا ؟
.
آنچه من پای بدست آوردن چشمت زدم
قید دینم بود لامذهب ، نمیفهمی چرا ؟
بین مردم مثل من پیدا نخواهد شد نگرد
“یک” ندارد جز خودش مضرب نمیفهمی چرا ؟
.
بارها گفتم دل دیوانه گرد عشق نه !
نیش خواهی خورد از این عقرب نمیفهمی چرا …؟
جایَت کنارم خالیست!
مثلِ نبات کنارِ چای
مثلِ گلپر رویِ انار
مثلِ بویِ نم وقتِ باریدنِ باران
مثلِ برگ‌هایِ طلایی در پاییز
همینقدر ساده
همینقدر مهم
همینقدر حیاتی…!
طے شد این عمر، تو دانے به چه سانــ؟
پوچ و بس تند چنان باد دمانــ
همه تقصیر من است این و خودم مےدانمــ
که نکردم فکرے
که تامّل ننمودم روزے، ساعتے یا آنے
که چه سان مےگذرد عمر گرانــ …
کودکے رفت به بازے، به فراغت، به نشاط
فارغ از نیک و بد و مرگ و حیاتــ
همه گفتند: کنون تا بچه استــ!
بگذارید بخندد شادانــ
که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیستــ
بایدش نالیدنــ
من نپرسیدم هیچــ!
که پس از این ز چه رو …
نتوان خندیدنــ؟
نتوان فارغ و وارسته زغمــ،
همه شادے دیدنــ!
همچو مرغے آزاد، هر زمان بال گشادنــ
سر هر بام که شد خوابیدنــ
من نپرسیدم هیچــ!
که پس از این ز چه رو …
بایدم نالیدنــ؟
هیچ کس نیز نگفت، زندگے چیست؟ چرا مے آییمــ؟
بعد از این چند صباح، به چه سان باید رفتــ؟
به کجا باید رفتــ؟
با کدامین توشه به سفر باید رفتــ؟
من نپرسیدم هیچــ!
هیچکس نیز به من هیچ نگفتــ! …..
…. نوجوانے سپرےگشت به بازی، به فراغت،به نشاط
فارغ از نیک و بد و مرگ و حیاتــ …
بعد از آن باز نفهمیدم منــ…
که چه سان عمر گذشتــ؟
لیک گفتند همهــ،
که جوانست هنوز،
بگذارید جوانے بکند
بهره از عمر برد
کامروایے بکند …
بگذارید که خوش باشد و مستــ،
بعد از این باز ورا عمرے هستــ
یک نفر بانگ بر آورد که او
از هم اکنون باید، فکر آینده کند …
دیگرے آوا داد: که چو فردا بشود، فکر فردا بکند.
سومے گفت: همانگونه که دیروزش رفتــ،
بگذرد ام
براي خودمان زندگي كنيم
و نه براۍ
نمايش دادن به ديگران ..
بر مزارم
نه سنگ بگذار نه مجسمه…
جفتي كفش بگذار
تا برهنه اي
بپوشد و برود…
ای مهربانم
شعر باران می کنم
دفتر خاطراتی که
برگ هایش
بوی مهربانی ات را می دهند .
برای گنجشک های کوچک دلم
کمی از
خرده نان های مهربانی ات بریز!!
وگرنه
دراین هوای سردبی مهری
یکی یکی
تلف خواهندشد…
تو همون چیزی هستی که انجامش میدی،
نه اون چیزی که راجبش حرف میزنی
ساده دلانه گمان می کردم
تو را در پشت سر رها خواهم کرد
در چمدانی که باز کردم ، تو بودی
هر پیراهنی که پوشیدم
عطر تو را با خود داشت
و تمام روزنامه های جهان
عکس تو را چاپ کرده بودند
به تماشای هر نمایشی رفتم
تو را در صندلی کنار خود دیدم
هر عطری که خریدم
تو مالک آن شدی
پس کی
بگو کی از حضور تو رها می شوم
مسافر همیشه همسفر من
بعد عمری
مات بودن
در زمین،
فهمیده ام
بردن از
تقدیر
در قانون
این شطرنج
نـــــــــیــــــست…
”عادت، ناجوانمردانه‌ترین بیماری است، زیرا هر بداقبالی را به ما می‌قبولاند، هر دردی را و هر مرگی را.
در اثرِ عادت، در کنار افراد ِنفرت‌انگیز زندگی می‌کنیم، به تحملِ زنجیرها رضا می‌دهیم، بی‌عدالتی‌ها و رنج‌ها را تحمل می‌کنیم. به درد، به تنهائی و به همه چیز تسلیم می‌شویم!“
اوریانا فالاچی – یک مرد
عكس پروفايل چشم وابرو مشكي, عكس پروفايل چشم زخم, عكس پروفايل چشم رنگي ها, عكس پروفايل چشم عسلی, عكس پروفايل چشم و نظر, عكس پروفايل چشماي خوشگل ترین, عكس پروفايل چشم نظر,
به ” آدمهـــــا ” دل نـــده … ؛ ?? تو که از ” خدایشـــــان ” … ؛ ” عاشقتــــر ” نیستــــی …..!!! ?? آنهــــــا “”” خدای “”” خــود را … ؛ به … ؛ نیمــــــه ” نانـــــی ” میفروشنـــــد …..!!! و … ؛ تـــو را به “”” نیمــــه شبـــــی “””
در جوشن کبیر یک عبارتی هست که می گوییم : ” یا کٓریمٓ الصَّفْح ”
معناش خیلی جالبه :
یک وقتی یک کسی تو رو می بخشه اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یک جوری نگات می کنه که تو می فهمی هنوز یادش نرفته,
یک جورایی انگار که سابقه بدت رو مدام به یاد میاره.
ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می بخشه و یک طور فراموش می کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی. اصلا هم به روت نمیاره.
به این نوع بخشش میگن صَفح و خدای ما اینگونه است…
از صمیم قلب می گویم: یا کٓریمٓ الصَّفْح”
بیاییم در این روز و شب‌های عزیز، ببخشیم و بگذریم…